حدود ۸۰ درصد بیش فعالا از بعد دوره نوجوونی تقریبن اوکی میشن، ولی ۲۰ درصدی که درمان نمیشن یا درمانشون خوب پیگیری نشده بزهکارای آینده جامعه رو تشکیل میدن. یا فرد ناسازگاری میشن تو زندگی اجتماعی، شخصی و کاری
حقیقتن این بچه ها دست خودشونم نیست، نمیشه از خانوادشونم انتظار داشت که بچه رو با طناب تو خونه به جایی ببندن، چون اول اینکه آدمن نیاز دارن برن بیرون تا به نیازاشون برسن، ثانین با محصور موندنشونم اوضاع خیلی خرابتر میشه
کاش یکم جامعه همدلی بیشتری داشت، نهایت قراره چند ثانیه یا چند دقیقه تحملش کنن، ولی اون مادر و پدر دارن سالهاشونو اونجوری سپری میکنن خیلیاشون از جمع خانواده و فک و فامیل و دوستا کنار میکشن ولی دیگه رفتن به یه جاهایی دست خودشون نیست. یه کلاسی، دکتری، درمانگاهی، خرید شخصی برای بچه یا خودشون درحالیکه کسی نیست حتا اون بچه رو نگه داره
امیدوارم نریزین سرم که حتمن بچه خودتم بیشفعاله اینو میگی🙆🏻♀️ بچه من تنها تشخیص قطعی که گرفت دقیقن بیش فعال نبودنش بود، اما به واسطه شرایطش با صدها بچه بیشفعال در ارتباط بودم و در آینده خدا بخواد قراره با صدها بچه دیگه هم در ارتباط باشم باهاشون کار کنم.
اما والدین اونام قطعن دوست ندارن به زور تحمل بشن. یه دوستم قرارشو با آرایشگر ساعت ۶:۳۰ صبح میذاره چون میخواد قبل بیدار شدنش خونه باشه. حالا یه روزی این مادر با بچش بیرونه بدونین دیگه چاره نداشته