حضرت امام باقر عليه السلام فرمود:
خدای تعالی هر شب جمعه به فرشته ای دستور میدهد كه از اوّل شب تا آخر شب از جانب ربّ اعلی ندا دهد:
آيا بنده مؤمنی هست كه پيش از طلوع فجر مرا برای دنيا و آخرتش بخواند تا من دعای او را مستجاب كنم؟
آيا بنده مؤمنی هست كه پيش از طلوع فجر از گناهش توبه كند تا توبه اش را بپذيرم؟
آيا بنده مؤمنی هست كه من روزی او را تنگ كرده باشم و از من بخواهد پيش از طلوع فجر روزی او را زياد كنم، پس روزی او را وسعت دهم؟
آيا بنده مؤمن بيماری هست كه از من درخواست كند پيش از طلوع فجر او را شفا دهم، تا او را عافيت بخشم؟
آيا بنده مؤمن غمگينِ محبوسی هست كه پيش از طلوع فجر از من بخواهد او را از زندان رهايی بخشم و اندوهش را برطرف كنم، تا دعايش را به اجابت برسانم؟
آيا بنده مؤمن مظلومی هست كه پيش از طلوع فجر از من بخواهد برای دفع ستم ستمكار به خاطر او از ستمكار انتقام گيرم و حقش را به او برگردانم؟
فرشته حق پيوسته تا طلوع فجر اين ندا را سر میدهد.
بحار الأنوار: 86/ 282، باب 2، حديث 27؛ مستدرك الوسائل: 6/ 73، باب 36، حديث 6469.
منبع: شرح دعای کمیل علامه حسین انصاریان.