من کنکوریم سال یازدهم به شدت خوب میخوندم انگیزه داشتم امید داشتم کلا مثل یه نوجوون نسبتا نرمال بودم
ولی از مهر ماه دیگه اینطوری نیستم بیخیال شدم کلا برای زندگیم انگار اصلا اون ادم قبلی نیستم
نمیتونم به خانوادم این موضوع بگم نمیخوام حتی یه درصد فکرکنن بخاطر توجه اینو میگم پس نمیتونم برم مشاور
میشه کمکم کنین برگردم به اون ادم قبلی
حالم خیلی بده خیلی زندگیم داغون شده به هیچکس نمیتونم چیزی بگم حتی یدونه دوستم ندارم
منم مثل تو
بارها فکر کردم قرص بخورم راحت بشم خستم نمیخوام زندگی کنم
مدام به آیندت فکر کن بگو درس نخونم کنکور قبول نمیشم فلان میشه به زندگیم لطمه میزنه پس باید درسمو بخونم انرژی مثبت بفرس تا مثبت بگیری
من اینو بارها ب هرکی گفتم
برگشته گفته ک این حالتُ خیلیا تو سال کنکور دچارش میشن و فلان. ولی مهم استمراره و فلان
منم مثل تو بودم .
اما الان کلی امید و هدف دارم .
چی شده که این حسو و حالو داری ؟
خیلی.از.آدمها.اینجورین
من از دوازدهم اینطوری شدم شرایط جامعه و کشور باعث شد از زندگی و آیندم سرد و بی تفاوت بشم
میتونی یه ادم بیخیال بشی و انگیزه ادامه دادن نداشته باشی و احتمالا چندسال بعد حسرتشو بخوری میتونی تلاشتو بکنی حتی اگه شکستم بخوری بگی تلاشمو کردم و شرمنده خودت نشی و بازهم ادامه بدی
عاشق شدی عایا
