خیلی شوهریم، همش ذهنم درگیر شوهرمو و بچه تو راهیمه، ینی صد در صد مغزم
۲۵سالمه همسنام با دوستاشون وقت میگذرونن میرن بیرون یا باشگاهی جایی با بقیه اوکی میشن
ولی من سخت با بقیه ارتباط میگیرم که مثلا بشینم باهاش حرف بزنم این ور اونور، دوستامم از وقتی ازدواج کردم برام خیلی کمرنگ شدن، همه توجهم رف سمت شوهرم
الان حس میکنم عادی نیستم، اصلا دیگران خیلی کم برام اهمیت دارن ولی خیلیا رو میبینم با وجود متاهل بودن دوست و آشناشونم دارنو خیلیم صمیمین
برعکس منی کتملا
دوست مدل شما دارم خیلی رو اعصابن خیلی🥴
خب خودت خوشی خوبه دیگه، ولی دور از جونت خواهرانه میگم
هیچوقت صدتو واس هیچکی نذار حتی بچت
چون یکروزی واست توقع میشه اینهمه خدماتمو جواب نداو
یادبگیر بدون اونا خوش باشی تا تو نبودشون نامردیای دنیا تباه نشی
اسی
فتوکپی خودتم
خب زمان بده بچه دنیا بیاد دنیات تغییر میکنه
بچه نیاز ب رفت امد. ادمای جدید. همسال داره
نمیتونی اونو حبس کنی
من خیلی دوست دارم ولی اصلل حوصله بیرون و این جیزا نذارم. اینجوری باذخودم حال میکنم
سخت نگیر ب خودت ولی بدون ن مرد ن بچه ن کسای دیگ کاری، برات در اینذه نخواهند کرد
