بله ۱۳ ساله
خیییلی وقتا ناامیدیه ناامیده ناامید میشم
بعد باز بهش برمیگردم
الان سعی میکنم حکمتش رو بپذیرم و با امید خواستمو زندگی کنم با ایمان کامل
ولی واقعا امتحان سختیه
رهایی خیلی سخته
خودشناسی خیلی خیلی دید آدمو باز میکنه و آگاهی رو زیاد میکنه
آدم ک آگاه باشه از خیلی چیزا میگذره یا دیگ براش مهم نیست
دقیقا تو همین مرحله ام ولی ته قلبم هنوز امید دارم
بله من یک آقایی رو میخاستم
خیلی هم تلاش کردم
دعا و نطر و اینا ولی نمیشه
انگار من هر جی بیشتر تلاش میکنم اون منزجر تر و فراری تره
سال ها خواستم گریه کردم التماس کردم ب این درو اون در زدم
رنج کشیدم ب معنای واقعی...
خدا انگار خواست بم بگه تا نخوام نمیشه
میخواست بگه رها کن
الان رها کردم بازم تلاش میکنما
ولی از فکر و خیال و گلایه دیگه در اومدم
بزور خواستنو رها کردم
دیگه ب نتیجه فک نمیکنم
اخرین باری ک قراره تلاش کنم بابتش
وقتی پشت هم شکست بخوری دیگ رها میکنی و رنج نمیکشی
میدونی همش میگم چرا برا من نمیشه؟
چرا بقیه انقد راحت میرسن
چرا من نه؟
منی که هیچوقت اهل دعا نبودم
با گریه چقد دعا خوندم چقد التماس خدا رو کردم
ولی فقط خواستمو دور تر کرد...
احساس میکنم کارم به تیمارستان داره میکشه
تمام اینا رو تجربه کردم
میگن غم تا وقتی درس خودشو بهت نده رهات نمیکنه و نمیره
پس درسشو بگیر و رها کن
توکل کن به خدا
ب معنای واقعی بسپر ب خودش و ب نتیجه فک نکن
از وقتی اینکارو کردم خیلی حال روحیم بهتر شد
من سال هاست بابت ارزوهایی ک بهش نرسیدم رنج میکشم. اونم با تلاش خیلیی زیاد .کسایی ک نصف من تلاش نکرده بودن بهش رسیدن. اما چند وقتیه ک واقعا خسته ام از لحاظ روحی جسمی همهه چیی واقعا سپردم ب خودش دیگه...
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز