سلام
دوستان من عقد کرده هستم و ازدواج دوممه
ازدواج قبلم حدود دوازده سال پیش اینا بود
درنهایت بعداز دوسال بایه بچه ی چندماهه ازش جداشدم بدون مهریه و هیچی حتی جهیزیه و بچه رو دادم به خودش گفتم فقططططط طلاق بده.
دراین حد تحت فشار بودم مدتی هم بیمارستان روان بستری شدم زیاد نه ، درحد چندهفته کمتراز یک ماه
گفتی لایک
حالا تواون حال بد و ایامی که من تموم اینهارو میگذروندم میشنیدم که دختردایی مامانم که همسن منه و توروستاهست چه حرفایی همه جاپشت سرم میگه...
که آره این زنای تهران انقدزرنگن اولویت اخر بچشونه...
وای چه دل گندست خوشبحالش بابچه جداشده چقد بیخیالن...
آره دیگه بالاخره ادم به امیدی ازدواج میکنه به امیدی هم طلاق میگیره دوروز دیگه شوهرمیکنه از همه بهتر غصه اونو نخورید...
رفت دید شوهرش کارگره نمیصرفه برگشت...
والله بدترین مردو میشه بامحبت رام کرد سوارش شد فاطمه دلش دانشگاه میخواست و ...
بلایک
یکی لایک کنه
بچه آخر چیشد البته چون ولش کردی قضاوتت نمیکنم حق داشتی
تموم اینابه گوشم میرسید و برام واقعا عجیب بود که ما حتی رفت و امدهم نداشتیم فقط توعروسیای دیگران همومیدیدیم انقد راحت صفرتاصد زندگی منو قضاوت میکرد پشت سرم حرف درمیورد
چه جوری میتونید از بچه هاتون جدا شید
میدونم شرایطت سخت بوده ولی هیشکی برای بچه مادر نمیشه،،، کاش بچتم برده بودی
میشه محبت کنید تاپیکو به بیراهه نگشونید؟
الان بحث چیز دیگست
خودتون میگید هیشگی اندازه مادر دلسوز بچه نیست پس من بیشتر از شما دلم میسوخت و بفکرش بودم ایمان داشته باشید اگه راهی داشت نمیزاشتم پیش باباش 🌷❤️
بزارید موضوع تاپیک پرت نشه
زود بنویس
از ته دل ارزو کردم خدا لنگه ی شوهرسابق من قسمتش کنه ببینم خودش زن هست بسازه یانه
خودش میتومه محبت کنه رامش کنه یانه
