شوهرم یه حرفاهایی بهم زد که البته حق داشت و الان از خودم بدم میاد

خیلی قضیه مفصله و همه جزییات رو نمیتونم بگم ولی خلاصه اش اینه که خانواده شوهرم با اینکه من خیلی دوسشون داشتم و بهم خوبی کردند تا حالا خونه ما نیومدند. ما 4 ساله ازدواج کردیم و همیشه به من بی محلی کردند و حتی مراسم های خوبی برام نگرفتند. ولی برای جاریم که یه سال بعد ما ازدواج کرد همه کار کردند. همه چی اونجوری براش پیش رفت  که میخواست. بهش بها میدن. من با دیدن اینها حالم بد شد. حتی عروسی جاریم رو نرفتم و نذاشتم شوهرم هم بره. رفت و امدم قطع شد باهاشون و نیمذاشتم شوهرم هم زیاد بره. درواقع میخواستم تلافی کنم. تا چند روز پیش که خواهرشوهرم به شوهرم زنگ زد و گفت که من چرا حسودی میکنم و گفته بود با زنت حرف بزن که اشتی کنه. دیگه کافیه. این جاریش اصلا در حدی نیست که بهش حسودی کنه. درحالیکه من فقط به کارهایی که برای جاریم میکردند حسودیم میشد نه به خودش. خلاصه منم عصبانی شدم و به خواهر شوهرم پیام دادم شما از روز اول با من با دشمنی رفتار کردید.کسی که 4 ساله خونه برادرش نرفته حق نداره ادعای دلسوزی کنه. لطفا فقط نباشید دیگه و ارامش زندگیمون رو نگیرید. میدونستم به شوهرم میگه واسه همین پیش دستی کردم و خودم به شوهرم گفتم. ولی با حرفهای شوهرم حالم واقعا بد شد. از خودم بدم میاد. شوهرم منو خیلی دوست داره و میگفت من روزی که باهات ازدواج کردم واقعا لذت میبردم که بقیه بهم حسادت میکنند چون با یه خانم تحصیل کرده خانواده دار شاغل و همه چی تموم ازدواج کردم. ولی الان شدم ننگ فامیل. کسی که عروسی برادرش و خونه پدر و مادرش نمیره ننگ فامیله. میگفت با این کارت هم دیگه هیچ جایی برای جبران نذاشتی. دیگه باید منزوی بشیم تا همیشه. روم نمیشه جایی برم. میگفت میدونم بهت بی محلی کردن و باهات بد کردن خانواده ام ولی تو به خاطر دل من کوتاه نیومدی. راستش خیلی از خودم بدم میاد. الان دیگه برام رفتار و طرز فکر خانواده اش هیچ اهمیتی نداره. چه بگن خوبم چه بد. و برای جاریم هر کاری کنند هم برام مهم نیست ولی شوهرم رو ناامید کردم از خودم. حالم بده. و به قول شوهرم جایی برای جبران هم نذاشتم. نمیدونم باید چکار کنم؟ از ناراحتی شوهرم دارم می میرم.