خودم واقعا و صادقانه رشته تجربی و پزشکی رو دوست دارم هیچ مشکلی هم با درسش سختیاش و هر چیز دیگه ای ندارم از بچگی به دلایل نامعلوم دوست داشتم جراح قلب بشم (دلیلش یادم نمیاد دقیق ) الان هم همون حس رو نسبت بهش دارم الان که دارم بیشتر دقت میکنم باید برای همچین شغلی حداقل۱۵ سال درس بخونم که میشه اگر سال اول پزشکی قبول شم ۳۴ سالگی میتونم بگم جراح قلبم تازه اونم یه جراح عادی که تازه مدرکشو گرفته هدفم هم مهاجرت هست اما برام رشتم خیلی مهمه طوری که پارسال همه میگفتن برو ریاضی تا مهاجرت کنی من قبول نکردم اما الان واقعا شک افتاده تو دلم ۱۵ سال حداقل درس خوندن تا به یه جایی رسیدن یه جورایی باید از همه تفریحیام بزنم از کل زندگیم واقعا ارزششو داره ؟
گلم کلا واقع بین باش
دنبال آرزوهای بچگی نباش
بله داره یه جراح قلب می اونه جون آدم های زیادی رو از مرگ نجات بده
عزیزم ما نمی تونیم در مورد این قضیه نظر بدیم..
خودت باید بشینی سبک سنگین کنی..
اگه بخوای برسی تا اون مرحله خب اره... یجوایی وقت زیادی از زندگیتو قراراه فدای درس کنی ولی خوبی های زیادی هم داره..
و نخوندش هم برعکس.. هم بدی هم خوبی داره..
خودت بشین سبک سنگین کن ببین از زندگیت چی می خوای بعد تصمیم بگیر.
به حرف بقیه هم زندگی نکن
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز