خسته شدم از این یکنواختی زندگیم

یه برنامه ورزشی برای خودت بزار  در کلاس ورزش دوست هم پیدا میکنی . مثلا جمعه ها می تونی بری پارک نزدیک خونتون پیاده روی یا ورزش کنی اونحا خیلی ها میان و باحالن و مختلط😉    یا عصرها بری .

یا در گروه های کوهنوردی و پیاده روی عضو بشی  . اونجا کلی دوست پیدا میکنی .

یا دوچرخه سواری کن تو پارک .

کلا یه برنامه جدید به زندگیت بده .

منم هیچ دوستی ندارم تا الان هم دوست صمیمی برا خودم نداشتم و نتونستم نگه دارم حس میکنم تا آخر عمر تنها میمونم 

همش تو خونه ام انگار تو زندانم 

بیرون هم حال ندارم برم به همین راحتیا با کسی هم نمیتونم دوست شم 

کلاسای دانشگاه رو میرم که فردا هم امتحان دارم ولی اونحا هم نتونستم با کسی دوست شم ، دو دلم که بچه بیارم بعد بچه هم یه تنهای پرمسولیت میشم 

دلم گاهی میترکه از این حجم تنهایی و تنبلی و نمیدونم حتی چاقی چون فک میکنم چاقم اعتماد به نفس کافی ندارم که با کسی دوست شم حس میکنم‌ چون چاقم با اینکه ۲۱ سالمه خیلی بزرگ تر نشون میدم و هم متاهلم میترسم بگن این زنه به این گندگی رو باش مثلا میخواد الان دوست پیدا کنه انگار بچه ست یا بگن الان داره میاد دانشکاه انگار بچه ست ولی در واقع سنم کمه اما هیکلم بزرگ نشون میده ، جاریم یه دوست داره باهم خوبن میاد خونه اش و اینا انقد خوبن باهم ولی من میترسم مسخره ام کنن تو دلشون اگه با کسی دوست بشم و بیان خونه ام ،