شاید دنبال ی آدم مورد اعتمادی تو زندگیت و دوس داری بهش تکیه کنی
من قدیما ی دوست پسری داشتم ک هیچی من براش مهم نبود
حتی بیرون میرفتم هوا سرد بود زنگ میزدم خیلی تابلو ی جوری حرف میزدم بیاد دنبالم ولی براش مهم نبود
رابطه ی سرد و بی مزه ای بود
همیشه دوس داشتم با کسی باشم ک همه جوره کنارم باشه
تا با شوهرم دوست شدم
الیته کلی اصرار کرد تا باهاش دوست شدم
از دوازده سال پیش تا الان
هر لحضه کنارمه
کنکور دادم دم در چندساعت با دسته گل منتظرم بود
امتحان دانشگاه
ثبت نام
مریض میشدم کنارم بود
تا سال ۹۸ ک ازدواج کردیم تا الان
ولی خب ی وقتایی از اینکه هرجا برم میبره و میارتم خسته میشم