برخورد با آدم های فضول و پررو

خنده

با گفتن نه صحنه رو ترک کن

من همینکه نمیپرسم خودم واز طرفی 

خودشونم میدونن هرچی بپرسن جواب نمیدم یا کلا اصلا محل نمیزارم  بخاطر همین دیگ خودشون خسته میشن 

باید فن بیانت خوب باشه بعد دست به سرشون کنی هی طفره بری بحثو عوض کنی یا بپرسی چطور مگه؟؟ 

یا همون در قالب سوال از خودشون بپرسی 

من اینکه از دیگران سوال بپرسی بی ادبی نمیدونم کلا اینجور فکر میکنم که اگر بخوان بگن خودشون میگن ، شاید با سوال من احساس ناراحتی کنن 

ولی خب بعضا فکر میکنن من کلا برام مهم نیست چیزی 

ودر کل هم چیزی مهم نیست برام از دیگران اینکه چی دارن چیکار میکنن ،چیکاره هستن ،درموردم چی فکر میکنن 

ولی خب دورادور مراقبم یسری چیزا هستم و کلا اصلا اجازه نمیدم کسی بفهمه تک زندگیم چخبره جلوشون هیچ وقت از خودم نمیگم بطوری که دانشگاه که میرفتم با خیلیا آشنا بودم میشناختم کلا مچ طور ولی کسی درمورد من چیزی نمیدونست 

ی مثال برات بزنم 

برادر شوهر من ۳ ۴ بار شد به من گفت زن باید بشینه خونه بچه داری و پخت و پز کنه چه برسه بره بیرون کار کنه و درس بخونه عین هر بارش بدون اینکه بی احترامی کنم به حرفاش خندیدم 

دیگ آخرش دید دارم بهش میخندم خودش هیچی نگفت تو جمع ضایع شده بود دیگ خودش چیزی نگفت دخالتم نکرد 

من اصلا نمیپرسم ازشون فکر میکنن من باهاشون سردم یا مغرورم 

درحالیکه همیشه متوجه حالشون هستم باهاشون همدردی میکنم و حتی کمکشون میکنم اینکه بهشون اجازه دخالت تو زمدگیم نمیدم و رو نمیدم بهشون که صمیمی بشن هرچیزی بپرسن براشون سخت 

حالا من هی هر حرفی میزدم بدتر  میشد  با شوهرمم داستان میشد  ،هیچیم نمیگفتم ادامه میداد پروتر میشد 

من سکوت کردم ولی همزمانم ضایعش کردم جواب بخوای بدی 

مثال اینکه خانوم فامیلای شوهرم میگفت چرا میری سرکار شوهرت چرا میزاره گفتم :شوهرم گفته به من و هیچ کس  ارتباطی نداره این زندگی خودت هرجور دوس داری 

این یعنی به توام ربطی نداره 

یا اینکه نمیخواید بچه دار بشید سنتون داره بالا میره من عروسم ۱۸ سالش بود بچه دار شد گفتم از بس زبونت تند لابد هرروز مثل الان که منو دیدی هی رفتی گفتی از دستت کلافه  شدن وگرنه کی تو ۱۸ سالگی همون اول عروسیش دوس داره حامله بشه