نی نی چه سایتی

🖤... از ۱۴۰۳/۸/۲ دیگه حالم خوب نمیشه...🖤    ⬅️⬇️ ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 🔥🔺متولّد سال اژدها🔺🔥                                        زین پس سعی می‌کنم؛ مهربانانه‌تر، محترمانه‌تر، پسندیده‌تر و شمرده‌تر گفت‌وگو و صحبت کنم💖                                      سعی می‌کنم انسانی بهتر باشم، اگر دلِ کسی رو شکوندم امّیدوارم منو ببخشه و حلال کنه😉 اگر هم کسی از حرفی که زدم ناراحت شده یا بهش برخورده هم همین‌طور🙃                به‌طور کل، امّیدوارم در این راه، موفّق باشم. آمین🌹                                                                                                    👈 عضو اکیپ ♥️💎#جذابای سایت💎♥️ 👉

"انزوا را به وابستگی ترجیح میدهم. وقتی وابستگی از بین رود، انسان وارسته می شود" "ملتی هستیم که هنوز خشنونت رو مردونگی، حماقت رو نجابت، شادی رو هرزگی، دزدی رو زندگی میدونیم؛ راه درازتری تا انسانیت داریم. و راه دراز تری تا آرامش و عشق..." "مدرسه که میرفتیم، هربار که دفتر مشقمون رو جا می ذاشتیم معلممون میگفت: مواظب باش خودتو جا نذاری! ما می خندیدیم و فکر می کردیم نمیتونیم خودمونو جا بذاریم! بزرگ که شدیم بارها و بارها خودمونو جا گذاشتیم؛ توی یه کافه، توی یه خیابون، توی یه شعر..." 

من گمان می کنم هر کسی در ته دلش یک باغی دارد که پناهگاه اوست. هیچ‌کس از آنجا خبر ندارد، کلیدش فقط در دست صاحبش است. آنجا آدم هر تصور ممنوعی که دلش می خواهد می کند. عشق های محال، هر آرزوی ناممکن و هر خواب و خیال خوش، هر چیز نشدنی، آن جا شدنی است. یک بهشت - یا شاید جهنم - خودمانی و صمیمی که هرکس برای خودش دارد. این باغ اندرونی چه بسا از دید باغبانش هم پنهان است اما یک روزی و یک جوری آن را کشف می‌کند.