بچه‌ها من همیشه سر چیزای کوچیک حتی گریه میکردم خون گریه میکردم یعنی.... حداقل دو سه روز میافتادم
الان این سری تصمیم گرفتم بچه پررو باشم
یه ارائه افتضاح آماده کردم سر کلاس ارائه میدادم استادم هی میگفت افتضاحه فقط داری وقتمون رو میگیری همش سوال می‌پرسید... خلاصه نگم براتون
ولی من گفتم حالا استاد بزارین بگم و مدام توجیه میاوردم آخرشم خیلی شیک نشستم ردیف اول پا رو پا انداختم تو ارائه بعدی بچه‌ها سوال هم می‌پرسیدم تازه
من فهمیدم اعتماد به نفس نود درصد راهه بقیش رو باید تلاش کنم
موافقین؟
پرروها موفقن
من نصف موقعیتای خوب زندگیم سر خجالت از بین رفت
فقط اعتماد به نفس
برای منکه در حدی که همه چیزو میگیرم به یه طرفه یه طرفم :)
بنظرم اعتمادبه‌نفس یعنی پذیرش اشتباهات اگه استاد معتقد بوده ارایه شما خوب نبوده باید بپذیرید و تلاش بیشتری کنید
ولی اعتماد بنفس توی بهتر شدن و بهتر انجام دادن کارها ، خوبه و نقش خیلی مهمی داره.
اعتماد به نفس یعنی اوکی الان اگه خوب نیستم ولی میتونم بهتر بشم با تلاش نه اینکه بدتر بشم و غصه بخورم و خودمو ببازم.
ارائه من کامل نبود ولی اونم با یه تذکر میتونست ردش کنه لازم نبود انقد شعور خودشو نشون بده به همه
از بین کل کلاس کلا سه نفر ارائه دادیم همین الانشم از خیلیا جلوام تو همین شرایطم برای خودم خیلی خوب بود دیگه اون استاد متوجه نمیشه تقصیر منه؟
