هیچ محبتی تو قلبم نمونده
نه علاقه ای نه انگیزه ایی
ازش نفرت دارم خواستم طلاق بگیرم پدرش نذاشت
پدر لعنتیش
برگشتم سرخونه ام ولی انگار روحم مرده هیچ عشقی نیست
هیچ گرمی نیست نمیدونم تاکی دووم میارم بازم
اکه این بار بازم دعوا بالا گرفت مستقیم میرم مهریه اجرامیزارم
سرچی دعواتون شده
چرا چیشده
ازین ناراحتم که یعنی حق من این نبود که باعشق زندگی کنم
هرچه زودتر برو وخودت ونجات بده زندگیتو بخاطر هیچکس نسوزون و نابود نکنه از چیزی هم نترس خدایی هم هست .جلو ظالم نباید سر خم کرد
اگه پدرش خوب بود وبچشو میدید که به شما میگفت نیا دخترم بر وخودت نجات بده اینجور آدما جفت همن پلید وعوضی .واینکه هرگز به خودت نگو نمیتونم وقوی نیستم همیشه بگو میتونم هیچی هم جلودارم نیست خود به خود همه ازت حساب میبرن
