این بیت از شعر حافظ به موضوعات مرتبط با خودآگاهی، تشویش و فریبندگی میپردازد. در اینجا، شاعر به این نکته اشاره میکند که آینه بودن و بازتاب دادن واقعیتها، ارزشش را ندارد که خود را در معرض تشویش و اضطراب قرار دهیم.
"هرکه جلوه فروشد" به افرادی اشاره دارد که به ظاهر و زیبایی خود میبالند و تلاش میکنند تا خود را جذابتر از آنچه که هستند، نشان دهند. "رنگگردانی" به معنای تغییر رنگ و جاذبهی ظاهری است که ممکن است باعث فریب دیگران شود.
به طور کلی، این بیت دعوت به خودشناسی و عدم وابستگی به ظواهر دارد و به این ایده میپردازد که شایستگی و ارزش واقعی در صداقت و درونمایهی انسانها نهفته است، نه در ظاهری که ممکن است فریبنده باشد.