دیگه امید ندارم فقط خشمم
قبلنا دعا میکردم مطلب میخوندم هر کاری که در توانم بود
صحبت میکردم
امشب یه دفترچه برداشتم حرفای مفید مینویسم از اسکرین شات هام تو دفترچه
از دعاهایی که حاجت میده
یه خورده نوشتم ولی بی خیال شدم
امید ندارم که بدترین چیزه
وجودم پز از خشمه
دلم میخاد این خشمه بره ولی نمیشه
خستم از حرفایی که ۱۰ ساله بهش گفتم ومیگم
منظورت از ساختن چیه؟
نگو دیگه عزیزم به جایی نمیرسی سعی کن رو خودت کار کنی تا اون من ۱۰ سال گفتم و فقط کتک خوردم و زد تو سرم و هزار تا چیز چسبوند بهم همه هم به اون حق میدادن ولی الان خیلی رو خودم کار میکنم و باور کن زندگیم بهتر شده
بله عزیزم خیلی بهتر شد خیلی رو خودم کار کردم پیش مشاور رفتم واسه دست بزنش مجبورش کردم خونمونو بیاره ساختمون پدر شوهرم اینجا برادر و باباش نمیزارن دست بزنه بهم پوششم رو عوض کردم چادری شدم جدیدا تنهایی هم میزاره بیرون برم و تصمیم دارم چادرو یه مدت دیگه بزارم کنار و تو عمل انجام شده میزارمش مثلا آرایشگاه نمیزاشت برم با مامانش یا جاریم میرم میگم اونا اصرار کردن کم گم عادت شد واسش و کلی چیز دیگه نمیگم کامل عوض شد ولی تاثیر داشت دیگه اصلا بحث نمیکنم بازخواست نمیکنم ک تلاش نمیکنم هیچی را ثابت کنم و خیلی نادیده میگیرمش حتی اگه ناراحت باشم خودمو جلوش خوشحال نشون میدم واسه خریدام اجازه نمیگیرم کارتشو میگیرم و انجام میدم دیگه سر پول هیچ بحثی نمیکنم اونم نه نمگه
