راستش من دیدگاهم نسبت به شفا یکم متفاوته
من فک میکنم من وقتی یه مشکلی یه بیماری دارم
به محض اینکه متوجه امام رضا (ع) شدم و رفتم سمت ایشون و چشمم به ایشون افتاد یعنی شفا اتفاق افتاده
شفای روحم
دیدید یه بچه درحال بازی یه کتکی میخوره یا یه زخمی برمیداره با گریه فرار میکنه بغل مادرش؟ اون بغل مادر واسش مهم تر از درد کتکه و زخمه است! همون که میره توی بغل مادر همه درداش تموم میشه، گریه و زاری واسه اینه که بیشتر خودشو واس مادر لوس کنه و مادره بیشتر نازشو بکشه!
حدیث الذکر اول من المذکور که گفتم حدیث عجیبیه! یعنی شما هیچ ذکری روی لبتون نمیاد یا یاد هیچکسی نمی افتید مگر قبلش اون طرف شما رو یاد کرده باشه! وقتی دردی دارید یاد امام رضا(ع) میوفتید یعنی خودش گفته بیا! یعنی از توی این همه همهمه و روزمرگی و زندگیای مسخره صداتون زده توی آغوش خودش! اگه این اسمش شفا نیست پس چیه؟