این دنیا فقط برای عذابه از مردم از خودت از خانوادت از فکرت از گفته ها و خیلی از چیز ها من تو کودکیم هم ناراحتی رو تجربه کردم و هم شادی ولی بخیال همه چیز بودم الان که هرچه بزرگتر میشم عذاب و ناراحتی و غمگینیم بیشتر میشه از مردم از خانواده و از همه چی یه ذره امیدی به خواهر و برادرم و مردم داشتم که اگر بزرگتر بشم با من بهتر رفتار میکنن اما با این امید داشتم خودمو گول میزدم و هیچ کس به نفع من نیست جز خودم و الان این یه ذره امیدم تبدل شد به این که در دنیای دیگم یه ذره خوشحال باشم یه ذره زیاد هم نمیخوام و امیدوارم که با این یه ذره امید هم خودمو دوباره گول نزنم