همیشه اولویتم بقیه بودن اشغال ترین آدمی هم ک وارد زندگیم میشد همیشه این واسم مهم بود چیزی نگم ناراحت نشه از وقت و درس و زندگیم بزنم باهاش حرف بزنم حالش خوب باشه یا اینکه حواسم باشه دیر جواب ندم و همیشه کلی از خوابم زدم و تا چهار پنج صبح بخاطر دوستای دو روزم بیدار موندم و باهاشون حرف زدم
خوب می‌دونم هیچ کدومشون ب دردم نمیخورن همشون باعث پسرفتن ولی نمیتونم جلوی خودمو بگیرم خواهشاً اگه ایده یا پیشنهادی دارین بگین این روزا از همیشه کلافه ترم واقعا خسته شدم درس حسابی نمیتونم گوشیو بزارم کنار و خیلی زود وابسته میشم
