حالم خیلی بده از خواستگارام

۲۸ سالمه خودم شاغلم کارمند قد و هیکل خوب چهرمم همه میگن خوبه پیشنهاد دوستی از سمت خود پسرا تا حالا زیاد داشتم

اما خواستگارام اکثرشون واقعا پولکی یا حسابگر یا خسیسن 

دیشب با پسره خواستگاری که همکارم معرفی کرده بود رفتم بیرون خود پسره پدرش شغل خیلی معمولی داشت خونشونم پایین شهر بود خانواده پرجمعیت به من گف شعل رسمیه یا نه وسطشم کلی سوال ازم کرد که حالم بده گف پدرت چیکارس گفتم فلان کاره اس گف مغازش مال خودشه یا نه گفتم نه گف برا مسائل مالی رفتین سرکار یا خودتون دوس داشتین گفتم من از طرف خانوادم مالی تامین میشدم چرا باید بخاطر پول برم سرکار باز گف دوس ندارین تایم بیکاریتونو برین یه کار دیگه انجام بدین پول دربیارین گفتم نه اخرشم گف چن سال تو این محله ساکن هستین محلمون جای خوبیه ( فکنم میخواست ببینه خونه خودمونه یا مستاجریم)

با همه اینا من حس کردم پسره زیاد خوشش نیومده 

اعصابم خیلی زیاد خورده خیلی ناراحتم که حتی این مدل ادماهم منو نمیپسندن مگه من چمه بخدا زشت نیستم به هیکل و ظاهرم میرسم قیافمم معمولی رو به خوبه