من شوهرم خیلی خیلی دوستم داره اینو همه می دونن! اما نه خوشبختم و نه شاد. از روز اول دوستش نداشتم فقط به‌خاطر خوبی‌های وجودش قبولش کردم و اینکه می ترسیدم اگر که ردش کنم دیگه تا آخر عمرم تنها بمونم. اما بعد از ازدواج با این آدم آنقدر از رفتارها و حرفهای احمقانه و بی فکری و نفهمی و بی انظباتی و ... هزاران نکته باریکتر از مو که به دلیل عدم تربیت صحیح خانوادگی داشت از دستش عصبی و مریض شدم پیرم کرد تموم موهای سرم سفید شد از دستش!! از یه دختر شاد و خوش لباس و به روز تبدیل شدم به یه زن افسرده عصبی بیمار!! ازدواج من اشتباه بود هرگز عشق به تنهایی کافی نیست.از روزی که با این آدم رفتم زیر یه سقف هر روز جنگ و دعوا و اعصاب خوردی داشتیم آخرم از عوض شدن و خرفهم شدنش ناامید شدم هیج کاری به کارش ندارم کلامی باهاش حرف نمی زنم حتی جای خوایم را هم جدا کردم و ماههاست حتی توی چشمام نگاه نمی کنم.خسته و بیزارم کرده از زندگی
دوس پسرمه بخاطرم رف ۱ماه توکما
اگه چهار ساعتم براش حرف بزنم نگاهم می‌کنه و گوش میده نمی گه بس کن 🥹🫰
خدا کنه تا آخر عمرم اینجوری باشه 🥹🥹❤️
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
30 ثانیه پیش
34 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز