یکی اینکه وقتی مریض بودم درد داشتم ی ثانیه هم تنهام نذاشتی من خوابیدم ولی اون بیدار بود بالا سرم
یکیم اینکه از طبقه بالای مامانش اینا نجاتم داد تا زندگی راحتی داشته باشیم
از هم دل بودنش تو زندگی
هرچی گفتم خریده محاله چیزی دلم بخواد نخریده باشه
تو بیماری خیلی هوامو داره
خیلی گوش شنوا هست برا حرفام خیلی درکم کرده
ای کاش شوهر منم منو دوست داشت
نمیدونم دوسم داره یا ن
از بچگی تا الان اینکه حس متفاوتی بهم داره رو میدونم
ولی هیچوقت بیان نکرده و فقط عملی نشون میده
شاید بخاطر موقعیتمونه که نگفته چون میدونه من الان نمیتومم تو رابطع باشم
شوهر منم اینو همیشه میگفت حتی میگفت من به پای تو حیف شدم با خودم فکر کردم چرا اون منو بزاره کنار این همه سال داره میگه حالا که قراره جدا شیم بزار از طرف من باشه یه بار تو دعوا وقتی اینو گفت چند بار ازش پرسیدم مطمعنی اونم هی میگفت آره منم وسایلم رو جمع کردم رفتم خونه پدرم به قصد طلاق حتی مهریه رو هم اجرا گذاشتم اومد افتاد به غلط کردن البته نمیدونست مهریه گذاشتم اجرا صبح رفتم درخواست مهریه دادم دفتر دار گفت چند روز تعطیلی هست بعد اون کارات رو میکنم شب اومد خونه پدرم یعنی میخوام بگم برا آزار دادنت میگه ضعف نشون نده
همه جا ثابت کرده من واسش مهم نیستم
تنهاییم با من خوب باشه تو جمع و با دیگران اصلا کوچکترین ارزشی واسم قائل نباشه فایده نداره
هیچوقت دوست داشتنش رو نفهمیدم
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
2 دقیقه پیش
2 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز