زود نیست؟یکم باهم عشق و حال کنید سفر برید مهمونی برید تجربه کسب کنید زندگی کنید
بازم هر طور صلاح میدونی ما از زمان دوستی تا الان که هشت ساله باهمیم و بیشتر از دو ساله ازدواج کردیم هنوزم قصدشو نداریم گذاشتیم چهار سال دیگه حدودا
ولی مشاوره زوجین و مشاوره بارداری و مشاوره کودک رو شرکت میکنیم مرتب شمام مشاوره بارداری برید اگه قصدشو دارید
منم مثل شما یک سال و نیم نانزد بودیم اردیبهشت هم عروسیمون بود خودشم من جای غریب هستم و توزندگیم حس میکنم جای خالی بچه رو هرکسی براساس پتانسیلی ک داره باید تصمیم بگیره ک تواناییش روداره یانه و اینم بگم سن همسرت داره ب 30میرسه
من خودم22سالمه همسرم 31 تفاوت سنی بین بچه و پدرومادرش ب نظرم نباید زیادباشه
اگه کسی هست از بچت نگداری کنه و درست ادامه بدی بچه بیار اگه نیست شوهرت راضی کن تا درست تموم بشه
به نظرم قبل اینکه بچه دار شی با همسرت در مورد بچه و ادامه تحصیلت به توافق نظر برسید
با وجود بچه هم میشه ادامه تحصیل داد همه چی بستگی به خودت داره
بنظرم بیار ،اولاش فاز جلوگیری و نمی‌خوایمه بعد می‌خوایم و نمیشه هست پروسه ی نازایی آنقدر سخته که با این تغذیه و زندگی تنبلی تخمدان همه گیر شده تقریبا ،رحم های شما چون هنوز تازه و جوونا هستید آمادگی بیشتری داره منم بیست سالگی خوب بودم اما کم کم علایم تنبلی شروع شد تااین که پونزده سال گذشته و بچه دارم نمیشم و علایم وحشتناک دیگه
من ۲۳ سالمه و یکسال و نیمه ازدواج کردم
درسم هم تموم شده
اگر همسرم پیشنهاد بچه میداد سریع قبول میکردم چون دوست دارم تفاوت سنیم با بچه کم باشه
اما خب ما شرایط محل زندگیمون اصلا مناسب بچه دار شدن نیست (چون تو ساختمون مشترک با خانوادش زندگی میکنیم ) هیچوقت هم شرایط جابجایی نداریم حس میکنم قرار نیست هیچوقت بچه دار شم بخاطر این شرایط 🥺
اینو برات تعریف کردم که بگم شرایط زندگی هرکسی متفاوته ، بسنج ببین میتونی از پسش بر بیای یا نه مسئولیت سنگینیه
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز