آیا حاضرید تنها در محل کارتون باشید و افراد مختلفی رفت و آمد به اتاق کارتون داشته باشند

اگر خیلی محیط خلوت و امن نباشه نه نمیرم ترس و فوبیا جاهای خلوت دارم

نمیدونم من ترسوام 

منم تو اتاقم تنهام

و ارباب رجوع زیاد دارم

مشکی ندارم

معمولی

چرا اخم کنم یا چرا صمیمی باشم؟

خداروشکر نه

کلا برخوردم قاطع هست

همه ی ادم ها از بعضی چیز ها میترسند حتی اگر هزار بار اونو تجربه کرده باشن مثلا من یک مصاحبه دیدم از یک مجری یکسال پیش یادم نیست دقیقا کی بود اما حرفاش خیلی برام جالب بود که هنوز یادم مونده میگفتش با اینکه من بیش از 200 بار جلوی دوربین رفتم اما هنوز هم قبل شروع برنامه تپش قبل میگیرم و اضطراب دارم . همهی ادم ها ترس هایی دارن حتی اون لاتای چاقو کش اما ترس هاشونو بروز نمیدن به نظر من شما باید تظاهر کنی تظاهر به قدرت اگر با ارباب رجوع سر سنگین باشی و خیلی نخندی و خودتو قوی نشون بدی هیچ مشکلی برات پیش نمیاد. سعی کنید برای خودتون شرایط بد رو شبیه سازی کنید و ببینید اون لحظه با اون شرایط چه کاری میتونید بکنید تا اگر 1 درصد اتفاق بدی افتاد بدونید باید چیکار بکنید و من فکر میکنم شما دچار اضطراب اجتماعی هستید تنها راه حل این مشکل غلبه بر خودتونه یعنی به چشم اقایون نگاه کنید باور کنید هیچ اتفاقی نمیفته

یک تحقیقی راجع به اضطراب اجتماعی بکنید اگر دچارش هستید کتاب غلبه بر اضطراب اجتماعی رو از طاقچه بخرید و بخونید خیلی مفیده

اگر هم دچار این مشکل نیستید به مرور درست میشه 

خانم باور کن اگر با همه با ادب رفتار کنی هیچکس حتی اون اخلاق... ها هم پاچه ادمو نمیگیرن با ادب و وقار و سنگینی بعدشم به همون خدایی که روی نام کاربریت نوشتی توکل کن هر روز صبح خودتو بسپار به خودش مطمئن باش هیچ اتفاق بدی برات نمی افته

این پست اخرتون منو مجاب کرد که اضطراب اجتماعی دارید و یک نکته ای که داخل این کتاب غلبه ننوشته اینه که ایمانت به خدا اگر ضعیف باشه فکر میکنی که اون تو رو نمیبینه و مراقبت نیست .

چشمایی باعث میشه پاچه ی ادم ها گرفته بشه که بد نگاه بشه یک جوری نگاه بشه که طرف با خودش بگه این داره منو از روی تحقیر نگاه میکنه درحالی که قصد شما اصلا این نیست اگر به مردم اینطور نگاه کردید باید منظر باشید پاچتون گرفته بشه