بیایین یه خاطره ترسناک خودم رو براتون تعریف کنم

در پیروی تاپیک پر بازدید خواستم این اتفاق غیر منطقی رو براتون بازگو کنم 

 که مقداری طولانی هست خانوما من مامانم یه چند وقتی بود قلقکش میدادی یا توی فشار عصبانیت  و دعوا  ها ،حدود یه ساعت«  گاهی بیشتر گاهی کمتر »کار هاش دست خودش نبود یعنی نمیفهمید اسمش کیه بچه داره یا نداره خونه ای که زندگی میکنه برای کیه فقط فقط یکی دو خاطره محو از کودکیش رو میگفت و بعدش خوب میشد دو از جونش انگار فراموشش گرفته و همش میگفت یع طرف سرم سنگینه و قسم میخورد بعد از اینکه حالش خوب میشد ک من این اتفاق ها رو یادم نمیاد  و شما دارید بع من دروغ میگید که من دیوونم حتی یه روز از خونه بردمش بیرون توی اون حال و وقتی عکسش رو دید زد تو سرش و کلی گریه کرد که من به این حال افتادم

بار های بار این اتفاق افتاد توی این چند ماه 

دکترم حتی  رفت ولی مشکلی نداشت  و در حالت عادی هم  یه طرف سرش سنگین بود 

یک روز حالش مثل همیشه بد شد توی اتاق خواب و عکس عمه من که مرحوم شده توی اتاق خوابه یهو صداش لرزید مامانم گفت یه آقاهه هست میخواد منو ببره منم با گریه گفتم برو مامان « از این دنیا» راحت شو از دست ما ها 

 و مامانم یهو گریش گرفت گفت این خانوم نمیذاره من برم اخم میکنه بهم میگه تو بچه داری گفتم کی گفت همینی ک  عکسش رو دیواره گفتم مامان اسمش رقیه  هست « توی شناسنامه فاطمه بود ولی رقیه صداش میزدیم» «اسم ها فرضیه خانوما»  و خود عمم از رقیه بدش میومد و دوست داشت همیشه اسم خودشو صدا بزنیم گفتم مامان  بگو رقیه خانوم بزار من برم مامانم گفت داره به من اخم میکنه و میگه من رقیه نیستم

 گفتم بگو فاطمه خانوم… 

و بعدش صدای مامانم به لرزه افتاد انگار لکنت داشته باشه روی ف و بقیشو نمیتونست بگه و ناگهان حالش دوباره برگشت و خوب شد و گفت انگار دو تا دندون پوسیده از سرم کندن و گنگ بود مامانم   بعدش پاشد ناگهانی ک بره  اسفنج دود کنه خانوما به خدا یه لحظه بهم یقین شد توی این اسفند شیشه هست « ما توی اسفند هامون زاج همیشه میندازیم که شبیه شیشست» به مامانم گفتم مامان این شیشست گفت برو بابا و گذاشت اسفندو اما اون شیشه بود و اتفاقی واسش نیوفتاد و من با حرص و ترس انداختمش توی سطل زباله  از قضا من یه کتاب از عمم یادگار داشتم حدود دو سالی بود گم کرده بودم ! و بار ها دنبالش گشتم ولی پیداش نکرده بودم ولی همون شب اتفاقی زیر تخت خواستم شارژم که افتاده بر دارم ناگهان اون کتابه رو بدون ذره ای خاک دیدم از اون موقع دیگه سرش خوب شد و دیگه هیچ اتفاقی نیوفتاد 

و هنوز اون شب خیلی برام عجیبه و میترسم حقیقتا  این ماجرا حدود یه ماه پیشه