وقتی ب دوران نوجوانی برادر خواهرام فک میکنم دلم میگیره نمیدونم چطور اون روزا رو فراموش کنم هر وقت که کسی ازم تعریف میکنه یا از خونوادم تعریف میکنه مثل یه فیلم اون روزا میاد جلو چشممو حس بی ارزشی میکنم اگه هستین بیاین براتون تعریف کنم دلم میخواد راجبش حرف بزنم چون هیچوقت نمیتونم و روم نمیشه پیش کسی راجبش دردودل کنم
جان
بگو عزیزم
بگو عزیزم
بگو منم حالم خرابه از دست خانوادم
آفرین هیچ وقت درد و دل نکن کلاس خودتو خانوادتو پایین نیار هیچوقت چون به ضرر خودته
با گوش جان میشنویم
بگو عزیزم
چی شده عزیزم
یکی لایکم کنه
بزار دیگه اهههه
من تو یه خونواده خیلی ضعیف از احاظ مالی به دنیا اومدم از وقتی که یادمه مامان بابام همیشه دعوا داشتن اما تموم اینا ب کنار که چقد روحیمو خراب میکرد اعتیاد بابام ب تریاک خیلی اذیتم میکرد همش ۱۳سالم بود اما برام عذاب بود میومد جلو ما تریاک میکشید اون لحظه ها از جلو چشام کنار نمیره مامانم پیشش مینشست وان تریاک میکشید جلو ماها الان من جلو بچم حتی دلم نمیخواد باشوهرم بحث کنم امابابام جلو ما اون کارو میکرد همشم بامامانم دعوا میکرد از همون سن فقط ب فکر ازدواج بودم که از اون خونه فرار کنم
یا مثلا دوستاشو میاورد میبرد تو انباری دوستاش به مامانم چشم داشتن حتی یکیشون برای من نامه نوشت
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز