چقدر حساسی شما،بزار انقد نگا کنه چشش در آد ، تو ک نمیتونی کنترلش کنی
افسرده شدم
حتی نمی‌دونم چجوری خودمو نجات بدم همه کارا تو مغزمه مغزم انگار دیگه ب بدنم حتی فرمون نمی‌ده
نمی‌دونم چیکار کنم هیچ راهی نیست جلو پام
پل های پشت سرمو خراب کردم یمدت مستقل بودم زبان تدریس کردم ب خیال اینکه برای کنکور بخونم نرفتم و دوسه سال گذشت و همه چی یادم رفت کنکورم نمیتونم با کارای خونه و بچه برسونم
خسته ام از همه چی
فقط بخاطر پسرمه که زنده ام
من با اینکه ازش متنفر بودم از اول ازدواج ولی باز متعهد بودم هیچوقت ب مرد دیگه فکر نکردم
حقم بود یکی مثل خودم نصیبم بشه نه یه بی ذات هول که دو تا عملی پروتزی دیده از خودش دراومده
از این میسوزم برای من میمیره خرج کنه تا حداقل منم مثل زنای عملی شم ولی چشمش دنبال اوناس لعنت به هرکی که این چیزا رو مد کرد
جدا شدن راحت نیست وقتی پشتوانه ای نداری
مجبورم تا وقتی که بتونم رو پای خودم بایستم تحمل کنم ولی ذره ذره دارم آب میشم
پدرمادری که دختر سیزده ساله رو شوهر میدن بنظرت قبولم میکنن چندبار تو نامزدی خواستم بهم بزنم زدن تو گوشم جلوی شوهرم گفتن لال شو
آره مجبورم که با ی بی ذات زندگی کنم
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز