من خیلی دلم شکست و گریه کردم بخاطر اینکه همه این سالها درست زندگی کردم ولی قضاوت شدم،دخترای مجرد و زنای متاهلی دیدم که خیانت میکردن، ولی اونیکه همیشه مورد قضاوته من و امثال من هستیم.خیلی از مجردا هر روز با یکی وارد رابطه میشن و کات میکنن ما که فقط قانونی و رسمی زن کسی بودیم....از اونجا که سیر طبیعی زندگی اینه که بلاخره خودتم با یه پسری آشنا میشی آیا چون کات میکنی یا چون طلاق گرفتی من حق دارم بت انگ بزنم؟؟ نه ندارم
اکثر زنایی که طلاق میگیرن درد خودشون یه طرف،دردی که جامعه با این افکار زشت بهشون فشار میاره از طرف دیگه اذیتشون میکنه
خیلی از آقایون متاهل تو این سالها سعی کردن نزدیکم بشن ولی من اهل این کارا نیستم که اگر هم بودم نصف تقصیر گردن اون مرد بود ولی چرا فقط باید منه زن بشم شر جامعه؟ مردی که به هزار ترفند به منه آسیب دیده بی پناه نزدیک میشه گناهی نداره؟؟
به خاطر اینکه از حرفت پشیمون شدی میبخشمت ولی دیگه کسیو قضاوت نکن