حسادت به عنوان یک محرک مثبت

احساس حسادت خاصی نداشتم به کسی

من حسادت ندارم ولی درسته حس رقابته هست من میگم مگه من چیم کمتر از اونه بعد انگیزه میشه برام هیچ کس رو هم بالاتر از خودم نمیدونم 

احساس حسادت کردم ولی اونقدر عمیق نبوده بیشتر غبطه بوده

نه اینکه بد کسی رد بخوام

اون حسادت نیست ، غبطه س ( یعنی تقلید کردن مثبت ) 

حسادت یعنی نعمت های یکی رو ازش بگیری

دقیقا درست میگید ما باید کامل باشیم یعنی همه احساسات رو در خودمون به صورت مدیریت شده داشته باشیم حسادت در حد قابل قبولش به رشد کمک میکنه و محرک تلاش ما هست

و صد در صد حرف شما درسته

به نظر من باید طوری نباشه که چون یه نفر یه چیزی داره ما هم ناراحت باشیم که نداریمش بلکه در حد توانمون تلاش کنیم که ما هم به نوبه خودمون اون چیز یا صفت خوب رو بدست بیاریم و دنبال به رخ کشیدنش به دیگران نباشیم و صرفا برای دل خودمون بدست بیاریمش

غبطه بهتره و یکی از عوامل پیشرفته 

بله درسته

شاید باور این حرفای من براتون سخت باشه ولی از درون هرگزززز ب کسی حسادت نکردم . چون من تو موقعیت اون نبودم و نمیدونم چه تلاشی کرده برای رسیدن به جایگاهی ک الان داره. با این ک همیشه از طرف خانوادم با بقیه مقایسه میشدم اما خودم هیچوقت خودمو با یکی دیگه مقایسه نکردم ک باعث حسادت بشه.  مدت زیادی گذشته بود از پایان دوره کارشناسی و خودم با توجه به تواناییام تصمیم گرفتم آزمون شرکت کنم و با خودم گفتم من توانش رو دارم سوادش رو دارم روابط عمومیم و سر زبونم خیلی خوبه پس میتونم موفق بشم . و این کارو کردم و شکر خدا قبول شدم 

در رابطه با مسال مالی با این ک از نظر مالی و عاطفی تو اون افتضاح ترین حالت ممکن بودم تو زندگی مشترک اما بازم با دیدن خانواده های خوشبخت بهشون حسادت نمیکردم . تو ذهن من دنیا محدود ب زندگی خودمه انگار تو خودم فرو رفتم و بقیه رو نمیبینم