یکی از معایبِ زندگی با دخترِ شوهرم

نمیدونم این رفتار ریشه در چی میتونه داشته باشه

ولی قبول کن رفتار خیلی بدیه....

اتفاقا بعد حرفایی که تو این تاپیک شد و نظرات رو تک به تک خوندم به این نتیجه رسیدم که تو خونه ابدا حرفی جز موارد روزمره نزنم

تنها راه حلش اینه

اینجوری اونم دیگه حرفی نداره که بخواد بزنه مگه از خودش بخواد دروغ بگه،ک اون موقع این مادرشوهرمه که اذیت میشه نه من....

نامادری هر کاری هم کنه نامادریه،

این جمله رو سه سال پیش خواهرشوهرم بهم زد،

آخه مهمونی دعوت بودیم من رفتم آرایشگاه به شوهرمم گفتم دخترتو بیار که موهاشو بدم آرایشگره بپیچه،

بعد که رفتیم مهمونی و مهمونی تموم شد،تو جواب خواهرشوهرم اینو بهم گفت....اون موقع منظورشو متوجه نشدم ولی الان خوبِ خوب متوجه میشم که چی گفت و چرا گفت.....

بگذریم حرف زیاده و حوصله بر...هر چی بیشتر میگم،بیشتر بهم میریزم....

ازین به بعد تو خونه سکوت بهترین راهه بنظرم

الان والا فصل مدرسه است

اگه تن به درس خوندن بده وقت کم میاره

منتها بیا که خوشش میاد فقط و فقط حرف بزنه

از مادربزرگش پیش من بد بگه و از من پیش اون

البته من بهش گفتم که ابدا دیگه دوست ندارم پشت سر عمه ها و مادربزرگت چیز بدی بشنوم،حواست به رفتارت باشه که حزب باد نباشی،پیش من یه جور و پیش اونا یه جور دیگه

اینو گفتم که مخبر بودنشو بذاره کنار ولی.....نتیجش این شد که دیگه ازونا پیش من حرفی نمیزنه ولی از من تا دلت بخواد حرف میزنه....

تصمیم گرفتم دیگه برام مهم نباشه،

دیشب شاید من ۱ساعت خوابیدم،الانم منگم...کی این وسط اذیت میشه جز خودم،هیچکی....پس چه بهتر که دیگه تو خونه جز موارد ضروری حرفی نزنم.....