منم کمی داستانم به تو شبیه ولی اینکه اون کی پشیمون بشه.رو نمیدونم
فقط میدونم که شبا تا صبح وقتی میخاستم‌گریه کنم رو کتابام زار میزدم و خیس خالی میشدن در نهایت هم دانشگاه رفتم هم معلم شدم
الانم هر چی انگیزه واسه کرفتن گوشی و ماشین و ... خوب دارم همش بخاطر اینه که با رفتنش یه قسمتی از من رو تحقیر کرد و حس کم بودن پیدا کردم
خب مشکلم همینه ؟ اون از کجا ببینه ؟ راستش ما دوست مشترک و اینام نداریم
تنها ایده از نطرم اینه خودمو. بزنم به مریضی برم بیمارستان تا ببینمش
یا عکسای مناسب بندازم بزارم پروفایلم بلکه ببینه چقد پیشرفت کردم
اینستاگرامم نداشتم تاحالا الانم ندارم
بنطرتوچیکار کنم ؟
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
44 ثانیه پیش
47 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز