عزیزم زندگینامه خودته؟؟؟؟
ادامه داره ؟
نوشته هاتون اونقد قشنگ بود ک حدود 1ساعتی منو سرگرم کردند دقیقا بعضی حرفاتون منو یاد داستانای قدیم مادربزرگم میندازن البته ایشون در ایل زندگی. نمیکردند اما گاها بیشتر چیزای مردم روستا و ایل یکی بوده
بعضی از جاهای خاطرات پرتب و تابتون منو یاد بچگیای خودم میندازه درسته 25سالمه اما حموم عمومی رفتم خیلی اون قسمت بمن چسبید و خاطرات زنده شد حیف ک بیشتر بیشتر این حموم ها از بین رفتن
چقدر منو یاد نون های مادربزرگم مینداخت
ایشونم میگفتن توی حموم لنگ داشتیم و عروس لنگ پرچین داشته و زن های ارباب برای عروسی شان نوعی تاج مث گل ک فنرداشته استفاده میکردند و بهش بهاره میگفتن و همچنین اونزمانا لباس بلند یا شلوار مشکی و اینطورا باب نبوده بیشتر مد کوتاه و لبای چیت و تترون و... بوده
راستی درمورد هیزه شنیدم ک روغن گوسفندی و گاو هم داخلش میریزن واسه ی نگهداری
اون تیکه ی فرش بافتن هم منو یاد مادربزرگم و خاطراتش میندازه
و آشی ک ما داریم میگیم بهش اوماچ و شما میگین آماج
مادربزرگم میگفت اونزمان توی روستا ما لب جو میرفتیم و بیشتر جوونا توی اونجا شنا میکردن و قد و هیکلشون بزرگتر بوده و مث توی داستانتون اگر مردی به خواستن پی شون میرفته هزارتا حرف بوده البته همیشه از خواستن دوطرفه نبوده گاهی از خواستن یکطرفه بوده و از هیزی مرد البته بد و خوب همجا هست
و میوه های اونزمان سرجالیز مث خیار مشهدی و طالبی خیلی بزرگ بودن و مادربزرگم میگفت مث عسل بودند و شیرینیشون انقد خوب و طبیعی بوده ک دستای ادم انقد چسبناک میشده ک انگاری چسب زدی
و... و....
البته ایشون مادربزرگ مادریم هستن و بهار1402فوت شدند و روحشون قرین ارامش. ولی خیلی خاطراتشون جالب و ناب بود
...
روح تمام امواتتون خوش و در ارامش جایگاهشون بهشت باشه
ان شاالله خودتون در سعادت کامل زندگی کنین
ادم با فکر ب گذشته کلی غصه میخوره مخصوصا بچه ی کوه و کمر. باشی با مواد غذایی طبیعی بزرگ شده باش بزرگترین غصه همین شهرنشینیه
خواهش میکنم لطفا ادامه بدین قلم خوبی دارین و طبع قشنگی لطفا ادامه دادید منم تگ کنید
نه متاسفانه ما هیزه نداشتیم و قدیمیا داشتن و من از روغن حیوانی زیاد خوشم نمیاد و همینطور قیماق
بله بعضی خاطرات عمیقا بهم گره خوردن
خواهش میکنم تمامش بخاطر ذوق نویسندگی قشنگ خودتونه کاش بتونید کتابش کنید خیلی خوب میشه
همچنین امیدوارم شماهم از زندگیتون لذت ببرید
