وقتی مشکلم میگم دردم میگم میگم اینه میگن اگه مثل بقیه میفرستادیم بری سر چاراه نوکری کنی اینا نمیگفتی شروع کرد زیر گریه
خودم کم زجر میکشم
شما نمک بپاشید
میدونم وقتم میره داره وقت میرع واقعا کم آوردم دوهفتس واقعا کم اوردم دلم مخواد بخوابم بخوابم درس اصلا نمیکشم هی تو مخم میگی افسرده میگی تو دهنت حرف می‌ذاری چند تا بدهنی کرد میگه اینا کی بهت یاد داد این‌قدر راحت میگی افسردع
بعد میگن بقیه همین زندگی شون خدات شکر کن برو سر درست
من فکر میکردم فقط خانواده من اینجوریه
امروز یه دل سیر گریه کردم به خاطر حرفاشون و کاراشون
غریبه تو خیابون از خانواده من یکی بهترن
بیشتر از 4ساله که افسردگی دارم و از اون طرفم کلی مشکل جسمی
یه بار نشد بیان بگن حالت خوبه؟
حداقل یه رفیق هم ندارم که باهاش حرف بزنم
ی چند روز درس نخون
مثلا دو روز
فیلمای انگیزشی ببین و کلا فکرت رو از درس دور کن
برو طبیعت گردی
اهنگای شاد گوش بده
و تا جای ممکن از جمعیت و خانواده و دوست و … دور باش
خودت تنها این مارارو انجام بده
بعد از دو روز دوباره برنامه بنویس و طبق برنامه برو جلو
ساعتای درسیتو بنویس و هرروز سعی کن ۵ دقیقه از روز قبل حداقل بهتر بخونی
اخر هفته هاتو ازاد بذار و حتما تنهایی بگذرون
و ی فیلم طنز یا انگیزشی ببین
تو حق نداری شکایت کنی
تو باید از هرچی دستته استفاده کنی که قبول بشی
بری ی شهر بهتر یا ی دانشگاه عالی
خیلیا با امکانات خیلیییی کمتر از تو تونستن
همه چی دست خودته
انسان خیلی قوی و انعطاف پذیره
این حرفا رو تبدیل به خشم کن و بیار تو درست از خشمات پله درست کن
