۲۷نه شغلش خوب بود حقوقش محیط کاریش همه خوب بود
ولی من ادمی نبودم که کسی بخواد برام حد و‌مرز بزاره یا هروز بخوام یه تایمی برم یه تایمی بیام
من یه شغلی میخواستم که همه چیزش دست خودم باشه ساعت کاریش روزای کاریش اگه امروز مریض شدم نگران این نباشم که مرخصی میدن نمیدن
استقلال خیلی خوبه من خودم کارمندم ولی بهت پیشنهاد میکنم اصلا نرو بچه هام کوچیکن خیلی اذیت میشی زندگی آرومتو ادامه بده بیخیال شو
خدا برات نگهشون داره
من شاغل بودم باردارشدم و تا نزدیک زایمان اومدم خونه و بعدش دیگه برنگشتم سر کار
باید خودت انتخاب کنی بین اینکه بمونی خونه و بچه ها رو با روش خودت تربیت کنی یا پرستار بگیری یا بفرستی مهد
ببینی میتونی هم کار خونه رو مدیریت کنی هم بیرون کار کنی
میدونم تلاش،کردی درس خوندی الان دوست داری ازش یه استفاده ای کنی اما باید واقع بین باشی و توانایی و تحمل خودتم در نظر بگیری
مهمترین چیز حفظ سلامتی خودت و بچه هاست هم سلامت جسمی هم روحی
دوستای من که معلم و شاغلن اذیت میشن باید برنامه ریزی قوی داشته باشی
من یکی با شرایط مشابه تو میشناسم ۳۵ سالگی رفت استخدامی داد معلم شد . خودش میگه خوبه ولی من از بیرون دارم میبینم کلا رشته زندگی از دستش دراومده .
من خانه دارم ولی ادم اجتماعی هستم گاهی درامد خیلی کمی هم دارم . یه وقتا از نظر فشار اقتصادی میگم شاغل بشم خوبه کمک به زندگی میکنم هر چند الان هم حسابی کمک میکنم . ولی شوهرم حرف جالبی میزنه میگه در هر تغییر ببین چی به دست میاری چی از دست میدی فقط نرو جلو بگو چون میخوام شاغل بشم پس به هر قیمتی ببین باید چی رو براش فدا کنی
