نمیدونم چه چیزی باعث شده که به این ارتباط ادامه بدی، چون داخل صحبت هات هیچ تعریفی از این آدم نکردی و فقط گفتی دوسش دارم، علت دوست داشتنت چیه؟
ما آدمها معمولا یک نفر رو بخاطر این دوست داریم که بهمون حس خوبی بده، از کنارش بودن احساس ارامش بهمون دست بده، واقعا همچین حسی داری؟ یا با تصویر ذهنیت که یه روز قراره پشیمون بشه و اصلاح بشه و به اندازه تو بهت عشق بده زندگی میکنی؟
عکست رو که دیدم واقعا یخ کردم، حیفی عزیزم، خیلی حیفی
هرچقدر بیشتر داخل یک رابطه مریضگونه بمونه، بیشتر به اون فضا عادت میکنی و اگر روزی هم آدم سالم و مهربونی سر راهت قرار بگیره کنارش ارامش پیدا نمیکنی چون به اون شرایط عادت کردی.