منظورم اینه اوایل خیلی باهاشون خوب و گرم بودین و به قولی صدِ خودتون رو گذاشتین اما با بی مهری و قدرنشناسیشون مواجه شدین و تصمیم گرفتین فاصله بگیرین؟؟ من الان تو مرحله فاصله گرفتن هستم اما از طرفی هم عذاب میکشم همش با خودم کلنجار میرم که الان درموردم چیا میگن و چه فکرایی میکنن و ...
لطفا از تجربیاتتون بگین..چیکار کنم برام بی اهمیت بشه؟
اروم اروم جلو برو یواش یواش بدون عجله تا کاملا بدون اینکه حتی خودشون و خودتون بفهمید فاصله جا بیوفته
من ۶ساله بریدم از همشون. آرااااامش دارم.
ب فکراین نباشه ک چه فکری میکنن.
چون هرکاری کنی یه فکری میکنن .ولکن خودت مهم باشه برات فقط
من الان کلا در آرامش هستم نمیدونی چقد راحت شدم
من باهاشون خیلیی خوب بودم یه دفعه به دلایلی فاصله گرفتیم از هم یک سالی
بعد چندروز پیش اشتی کردیم شوهرم اشتیمون داد و راضی ام که اشتی کردم
چون دارن میرن شهر دیگه
چند وقت بگذره برات عادی میشه عذاب وجدان کم میشه
من بهترین احساس دنیا رو دارم و برام مهم نیست چه فکری راجبم میشه ،مهم اینکه من عذاب وجدانی ندارم چون بهترین بودم و لیاقت نداشتن🥲
من فاصله نگرفتم اما متوجه شدم ک محبت حد و اندازه زیادیشم کار خوبی نیست
بهتره اعتدال رو رعایت کنم و ازشون دوری هم نکنم ک همسرم فک کنه چ خبره من چ ادم بی احساسی هستم و ...
اندازه عروس هستم براشون و اونا هم اندازه خانواده شوهر
