مثل سال هایی که اوج نوجوانی پدرم معتاد بود و من منزوی و گوشه گیر بودم،کار شب و روزم گریه بود،مثل سال هایی که دوستام کرور کرور خاطر خواه داشتن و برام تعریف میکردن ولی هیچ کس منو نمی‌خواست ،مثل سالی که عقد کردم ولی حتی یه گوشی درست و حسابی نداشتیم حداقل یه عکس بندازیم،مثل سالی که تازه داشت زندگیمون خوب میشد ولی داداشم یهویی پر کشید و رفت ...
الان خوبم، ولی انگار سر شدم، بی حس نسبت به همه چیز
یه چیزایی واقعا باید سر وقتش باشه همون موقع که ذوقش رو داری....هی
شما هم اگه دوست داشتین بگین
چقد شبیه دوستم حرف میزنی
الان زندگیش اروم و خیلی خوبه،اما سرت ۵سال پیشو میخوره آه میکشه.
میگه کاشان چیزو اکن موقف داشتم و...
خواهشا یکم از حالتون لذت برید
همه ما توو زندگیمون سختی کشیدیم
بخدا من دردامو بگم میشینی گریه میکنی
اما پشت سر گذاشتموشون برا اینکه امروز حالم خوش باشه
الان که هزاران بار خدا رو شکر میکنم به خاطر هر چیزی که دارم ولی حسرت یه سری چیزا رو دلم مونده وقتی یادم میاد ،انگار زندگی نکردم ،امروز همکارم که تازه عقد کرده با همسرش رفتن سفر (ان شا الله که سالم و شاد باشن) حسرت عمری که از دست دادم اومد سراغم ،وقتی عقد بودیم وسیله نقلیه نداشتیم ،گوشی نداشتیم ،شوهرم کار نداشت ،اصلا یه وضعی بود ... امروز میگفتم کاش ماهم داشتیم حداقل با هم یه سفر می‌رفتیم
