یبار با خواهرم داشتیم راجب اینکه اگه ازدواج نکردیم تو کدوم منطقه شهر خونه مجردی بگیریم و چطور کارهارو شریکی بکنیم حرف میزنیم مامانم گفت اره دیگه همینطوری مارو ول کنید برید
به نظر من اگه مادرم ادمی بود که شاغل بود و موقیعت اجتماعی و مشغله ای واسه خودش ایجاد کرده بود دیگه نمیگفت اره همه زندگیمو وقف بچه هام کردن الان اونام دارن میرن ، میگفت اگه اینا نباشن هم من خودم کسی بودم که یه کاری واسه خودم کردم و همه تلاش هام فقط واسه بچه هام نبود که بعد رفتنشون به پوچی برسم