خیلی دیدم رفیقام و اطرافیانم میگن ما رکیم بعد همه چی رو به زبون میارن.مثلا به طرف میگن آه حالمونو زدی به هم بو عرقت میاد
چرا دماغت اینجوریه چرا دندونات اینجورین برو درستشون کن
واقعا با خودشون چی فکر میکنن؟؟ اصلا خجالت نمیکشن؟ خداشاهده تو عمرم عیب هیچکس رو به روش نیوردم مورد داشتم طرف خودش ۳ سال که میومد پیش من یک تیپ رو میزد و شوره های سرش از دور معلوم بود بوی دهنش آدمو بیهوش میکرد ولی هیچوقت بهش نگفتم بعد من چندبار یه شالو پوشیدم به حالت مسخره میگفت باید یه شال برات بخرم
یا میگفت تیپ تکراری نزن.
بعد من هیچی نمیگفتم بیام در جواب بگم تو خودت اینجوری و فلانی چون دلم نمیاد روم نمیشه همچین حرفایی به کسی بزنم
رک بودن با بیشعور بودن فرق داره
حتی یه آدم ببینم زشت ترین و مورد دار ترین باشه و از خودش بدش بیاد همیشه ازش تعریف میکنم میگم نه خوبی عالی همه چیت اوکیه بهش اعتماد به نفس میدم
سر همین قضیه زشت ترین دوستم که تمام شهر بهش میخندیدن همیشه میگفت خوش بحالت چقدر خوشگلی کاش من قیافه تورو داشتم انقدر بهش اعتماد به نفس دادم آخرسر به من میگفت تو زشتی.حتی با رلم ریخت روهم😂😂
نمیدونم مشکل از منه یا بقیه . یعنی منم باید اینجوری باشم؟
