هیچ کس و هیچ جا ندارم دست بچمو بگیرم بریم
شوهرم ولمون کرده ، طلاق گرفتیم ولی اصلا نمیاد به دخترش سر بزنه
خانوادم انقدر اذیتم کردن که ارتباطمو قطع کردم ، تازه انقدر آدمای دلگیری هستن که دخترم نمیومد خونشون
نه خواهر برادر متاهل و مهربونی دارم برم خونش
یعنی به معنای واقعی هیچ جا برای رفتن ندارم
هرروز دخترمو میزارم ماشین میریم یه دور تو خیابونا میزنیم برمیگردیم
دلم خیلی برای دخترم میسوزه ، خیلی بی کسه
دخترم نه سالشه
از در و همسایه خجالت میکشم انقدر که تنهاییم و هیچ کس بهمون حتی سر نمیزنه
خوشبختی قدر نمیدونی مستقلی قیاف نحس خانواده رو نمی بینی و ماشین هم دارید میرید گردش قدر بدون ک ون لقب پدر اول بعدش خواهر برادرا
منم همبنجوریم البته خودم تمایلی ب هیچ کی ندارم
کار خوبی کردی بچه رو میبری بیرون شده یکساعت
والا زمونه بد شده الان سرشو با کلاسای مختلف کودک گرم کن
مستقلی ماشین داری خونه داری هرجمعه بزنید ب جاده و مسافرت و خوشگذرونی فقط خودتیو دخترت توالان خوشحال ترین فرد روزمین باشی شغلت چیه عزیزم؟
منم تقریبا مثل تو
عزیز دلم، برا بچه های سایت عزیزی و همه ما دوستت داریم
هر وقت دلت تنگ شد بیا اینجا ،
منم مثل شما
البته ازین تنهایی راضی هستم ولی خوب گاهی میگم کاش یه خونه ی بابا داشتم میرفتم
سیاه بختی من اینه که پدر بچه م زیادی می ره و میاد
آزار و اذیتش قطع نشده
