این حرف رو روانشناس بهم زد بنظرتون درسته

بچه ها من از بچگی فقط برای دیگران زندگی کردم که اونا ناراحت نباشن اونا بهشون برنخوره اونا ترکم نکنن و ازدواج هم کردم همین جوری به خواسته های شوهرم و خانوادش تن میدادم که اونا ناراحت نشن بهشون برنخوره خودمو تغییر دادم رو من تسلط پیدا کردن که هر خواسته ای دارن انجام بدم وگرنه چه خودش و چه خانوادش تهدید به طلاق و بدرفتاری میکردن  روانشناس های دیگه چقدر رفتم ولی راهکار الکی میدادن محبت کن سیاست داشته باش و همشون بی فایده تا نرفته بودم پیش روانشناس نفهمیده بودم وقتی رفتم پیش روانشناس گفتم من با شوهرم و خانواده شوهرم مشکل دارم و هر کاری میکنم براشون باز کم هستم و راضی نمیشن و سواری میگیرن بهم گفت مشکل تو نیست مشکل اوناست که اینجوری هستن و تو همین جور که هستی نمی‌خوان  چرا باید دست و پا بزنی که دیگران رو نگه داری و خودتو تغییر بدی یه وقت ترکت نکنن و باز یه چیزی برای گفتن دارن و خودت چی پس و چقدر خودت مهمی و فهمیدم خودم رو اصلا دوست ندارم که اینجوری هستم و یجوری خلع و بیماری درونم هست که خودم رو فراموش کنم دیگران رو راضی نگه دارم که راضی هم نمیشن و منتظر هستم همیشه یکی برام کاری کنه ولی در واقع خودم میتونم یه کاری برای خودم بکنم که اینا برمیگرده به گذشته و بچگی من که باید روی اون کار کنم فقط حرف آخرش رو نفهمیدم گفت برو خونه پیدا کن بهم گفت جلو دیگران با سلیطه بازی بخوای چیزی رو بفهمونی فایده نداره تازه محاکمه هم میشی باید رک و قاطع باشی و بفهمونی بهشون اینو نفهمیدم چجوری بنظر شما چقدر حرف این روانشناس درسته؟