انتخاب شما کدومه؟ اگر بین سن۲۵_۳۰ سالگی خواستگاری براتون بیاد که نصف معیاراتون رو نداشته باشه و به دلتون هم نشینه صرفا به خاطر اخلاق خوب قبولش میکنین؟ خودتون هم مستقل و تحصیل کرده باشید و وضع مالی تون از پسره بهتر
اگه ردش کنین نمیترسین اگر بعدش دیگه مورد خوبی پیدا نشه و تنها بمونین؟
مجردی و تنهایی
تنهایی رو در آغوش میگیرم.
چه ترسی؟
قطعا مجردی
تنهایی خیلی خوبه
قطعه تنهایییی
به نظرم‌باهاش ۱ ماه اینا حرف‌بزن چون خیلی وقتا بعذ حرف‌زدن طرف بع دلت میشینه
رد میکنم، یه عمر زندگی با کسی که از اول بهش امیدی ندارم خیلی بدتر از مجرد موندنه
به نظر من البته هر کس دیدگاهی داره
ازدواج به شرطی خوبه که مطمن باشی طرف میتونه خوشبخت تر از الانت کنه
بپر تو بغل تنهایی
ببین ی موضوعی هست گاهی معیارای ما ایده ال هامون نیست بالبطبع شاید بتونیم تو کمتر کسی اون ایده ال ها رو پیدا کنیم به نظرم ازدواج با ادمی که می دونیم اخلاقش خوبه و ی سری استانداردهای ما رو داره بهتر از مجرد موندن و انتظار برای پیدا کردن شخصی باشه که تمام ایده الامونو داره. اگر پارتنر ادم ادم خوبی باشه میشه در کنارش رشد کرد پیشرفت کرد و تغییراتی که دوس داری رو در اون ایجاد کنی
باهاش آشنا میشم تا با اخلاقش بیشتر ٱشنا بشم. من همسرم خداروشکر خوش اخلاقه و باعث شده تموم کم و کاستی های زندگی یادم بره. اخلاق حرف اولو میزنه ولی حتما باهاش ارتباط بگیرین و مستقیم جواب ندین
ازدواج کن توقعتو بیار پایین
مجردی بهتر از زندگی با فردی هست که به دلت ننشسته و خوشت نمیاد ازش
البته زمانی رو برای آشنایی بزار شاید به دلت نشست و جذب شدی بهش چون همش جذب چهره نیست ولی اگه به دلت نبود رد کن چون باعث میشه اذیت شی
همین ک وضع مالیش از تو پایین تره کنسله
من ک اینطوریم
