با توجه به تاپیک قبلیم شعر سنگ مزارمو میخوام انتخاب کنم یه شعری نمیخوام که هر وقت اومدن سر مزار جگر خانوادم رو بسوزونه یه چیزی تو این مایه ها چطوره؟
جوان رفتم ز دنیا با هزاران آرزو بر دل
به زیر خاک کردم با دو صد اندوه و غم منزل
چطوره؟ اگه کسی شعر خیلی قشنگ بلده بفرسته .
چو رخت خویش بر بستم از این خاک
همه گفتند با ما شنا بود
اما هیچ کس ندانست این مسافر
چ گفت وز ک گفت و ز کجا بود
چه جوانانی که جوان بودند و روحی پیر داشتند
خدا نکنه
چی شده
اینکه هرکی مزارشو میبینه کلی ناراحت میشه وفقط فکر میکنه یک آدم شکست خورده از دنیا رفته
خب اینکه خیلی جگرسوز بود
