یعنی زندگی آرامش واقعی نداره؟
توی خونه بابام خوهرامو مامانمو تحمل میکردم
الان شوهرمو تحمل میکنم
اگه میرفتم سرکار و طلاق میگرفتم هم باید میرفتم جدا زندگی کنم (چون با خانوادم اصلا نمیشه) هم باید صاحبخونه و نگاهای همسایهها و اگه سرکار به مشکل میخوردم باید همکارامو هم تحمل میکردم
پس آرامش واقعی کجاست؟
احتمالا زیر خاک...