بنظرتون افسردم یامشکل خاصی دارم

خیلی کسل وبی حوصلم مدام توذهنم خاطرات بد وظلما واذیتایی روکه خانواده شوهرم درحقم کردن رو مرور میکنم حرص میخورم واتیشی میشم خیلی دلم میخاد رها کنم اما هربار یه کارجدید ویا ادای جدید درمیاوردن وباز اوقاتم تلخ میشد همسرم خیلی خوبه وهمیشه پشتمه ولی این چیزا روکه توذهنم مرور میکنم انگار باهمسرمم دعوا دارم ودید بدی نسبت بهش پیدامیکنم نمیدونم چمه اصلا چرا اینطورم دلم میخاد شادباشم فقط خودم مهم باشم اصلا به هیچی اهمیت ندم انگار ازبس نشخوارذهنی میکنم همش حالم توطول روز خرابه چجوری میشه واقعا ادم خودشو تغییربده ویه به درک محکم  نسبت به همه چیزا وهمه کسایی که اذیتش کردن بگه وواقعا هم بادیدن رفتاراشون یا خودشون عمیقا وازته دل بی تفاوت باشه گاهی اوقات پیش خودم میگم لابد افسردم نمیدونم حس جالبی ندارم هیچ سرگرمی وتفریحی هم ندارم مدام توخونم