مامانم یه سالی معلم کلاس دوم بود، ما هم اونموقع کوچیک بودیم. (ی بچه ای کل کلاس اول همراه مادر تو کلاس نشست تو مدرسه غیر انتفاعی) دوم اومد دولتی ، فقط در صورتی اجازه میداد مادر بیرون بشینه که در کلاس باز باشه اون مادر رو ببینه.
مامانم کم کم باهاش دوست شد مامانش آوردش خونمون با خواهر کوچیکم بازی کرد ازونموقع به بعد رضایت داد که مامانش بره خونشون .البته این پروسه چهارماهی طول کشید .
باید اعتماد بچه تو به معلم یا مربی ش جلب کنی همین
منم دخترم اینجوری بود
هر دفعه بیرون میرفتم ،مرتب پنج دقیقه پنج دقیقه اضافه میکزدم
اینطوری گاهی ،یک ساعت بیرون بودم
و اگر امکانش هست یه گوشی دیگه داخل خونه بزار ،باهاش یه ربع به یه ربع تماس بگیر
گاهی تماس تصویری تا اطمینان پیدا کنه شما حالتون خوبه
من خیلی وقتا ،الکی بیرون میرفتم تا ترسش بریزه ولی با گوشی باهاش صحبت میکردم کم کم به نبودم عادت کرد
آخه میگین تا سوپری اجازه میده
من میگفتم میرم سوپری خوراکی مورد علاقت رو بخرم ولی هر دفعه بیشتر طولش میدادم ولی بهش زنگ میزدم تا نترسه
پسرم‌چهار سالش هست از پارسال تایم چهار ساعته مهد میبرم
دو ماه کامل زمان برد بهم اطمینان کنه
اوایل توی خود مهد پشت در کلاسش مینشستم بعد از دو هفته رفتم تو یکی از اتاق‌های مهد جلو چشمش نباشم ولی میدونست اونجام بهش گفته بودم بچه‌های دیگه منو ببینن برای مامانشون گریه میکنن پس نباید منو ببینن
کم کم رفتم بیرون از محیط مهدشون ولی میومد منو میدید هستم یا نه
بعدم بهش گفتم میرم فلان وسیله رو بخرم وقتی میومدم خودمو فقط بهش نشون میدادم خیالش جمع بشه
منتظر موندم دوست پیدا کنه و عادت کنه به محیط چند باری هم براش کادو خریدم دادم به مربی مهدش یا گذاشتم تو اتاقش گفتم فرشته مهربون برات آورده چون پسر خوبی بودی مهد رفتی
و توی این مدت زمان دائما از هر فرصتی استفاده میکردم در مورد مهد و دوستاش و مربی‌هاش باهاش صحبت میکردم زیاااااااد صحبت کردم خیلی زیاد
به زبان ساده‌اس ولی صبوری میخواد
