از وقتی اومدیم این ساختمون مشترک با مادرشوهر، دوتایی بخوایم بریم بیرون دست و پام باید بلرزه ک مادرشوهرم غر نزنه ب شوهرم
چون زن تنهاست تا تنها میشه تو ساختمون میگه خوف میگیرتم البته خوشبحال شوهر نکبتم شده چون هر شب تا ۱۰ ۱۱ میره پی رفیقای الدنگش و خیالش راحته که ننش تنها نیست خودشم ب کیف و حالش رسیده
خونه های قبلیمون ازین گله داشتم جرا هرسال بابد اثاث کشی کنم خسته شدم اینجا اومدیم گفتیم از اثاث کشی راحت شدیم وضع اینه
هر دو هفته یبار ب زور میتونم برم خونه مامانم😞😔
من خیلی مسائل و‌مشکلات ومیتونم تحمل کنم
اما رفیق بازی و دیراومدن خط قرمزمه
اشتباه کردی اومدی پیش مادرشوهر من الان ده ساله پیششون هستم دیگه روانی شدم از دسشون
