با مشکل بچم نمیتونم کنار بیام انگار ته دلم نسبت بهش بی حسم دوستش انگارندارم انگارحسم ترحمه

خب واسه همین که دلش میسوزه 

من و شما که اندازه اسی دلمون خون‌نیست 

اگرباهوشه بزارش سر ی کلاسی کمکش کنه حامیش باش 

ماکه نمیدونیم مسکلش چیه میتونه کاری کنه یانه ولی اگرمیتونه حمایت کن تا دراینده فرد موفق بشه نه تو سری خور

اللهم اشف کل مریض

خدا انشالله شفا بده

خدا ارامش ب دلت بده گلم🙏❤️

نمیشه شما رو سرزنش کرد 

وضعیت خیلی سختیه ولی خب اون بچه هم توی دنیا فقط شمارو داره و خودش نخواسته که توی این دنیا باشه 

شما و همسرتون مادر و پدرش هستین و مسئول هستین

و طبیعیه که خسته بشین گلایه کنین شکایت کنین این ها حق شماست و طبیعیه کاملا

و حتما فرزندت رو دوست داری که نمیخوای زجر کشیدنش رو ببینی و زندگی عادلانه نیست و گاهی وقتا اینطوری پیش می‌ره که بعضی ها زندگی سخت تری دارن 

و کاری از دست ما برنمیاد به جز پذیرش.

سرگذشت رییس کارخونه محصولات بهداشتی فیروز را بخون مخصوصا رفتارو برخورد مادرش باهاش تو کودکی 

اصلا و ابدا اجازه ی سرزنش کردنتون رو نمیدم به خودم چون رنجی که شما میبرید رو کسی درک نمیکنه.اما چقققققققدر انسان های معلول بودن که تو درس و ورزش و هنر و علم درخشیدن.مثلل پاراالمپیکیها یه نمونه‌ش هستن

بله عزیزم توی رشته های ورزشی و هنری خیلی خوبن این بچه ها و معمولا هوش و استعداد بالایی دارن 

من خودم مادرم و کاملا میفهمم شمارو مخصوصا که اطرافیان خواسته و ناخواسته دل مادر و بچه رو میشکنن انشالله خدا به شما صبر و بردباری بده و بچه اتون همیشه موفق و سربلند باشه

من مادرم بچه اولش یعنی برادرم مشکل داشته و بعد از چند روز فوت شده 

همیشه میگه اون بچه خوشبخت بود که فوت شد و بیشتر از اون من که مشکل داشتنش رو ندیدم 

قطعا این حس شما از درد هست که خودت میکشی 

خواهر منم بچه هاش مشکل دارن . و قرص اعصاب میخوره . ولی اصن حس بد بهشون نداره 

عزیزممم می‌دونی من مجردم و بچه ای هم ندارم اما درکت میکنم، هر وقت به مادر شدن فکر می‌کنم همیشه با خودم میگم نکنه اگه بچه ام سندروم داون باشه یا مشکلی داشته باشه دوسش نداشته باشم و ... اون لحظه خیلی خیلی میترسم از خودم از همه چی . و الان کاملا احساسات شما رو درک میکنم ، اما بعدش صحبت کردم با چند تا مادر و یه خانم روانشناس و متوجه شدم... که حتی اگر بچه ات سخت ترین مشکلات دنیا رو داشته باشه بازم غریزه مادری اجازه نمیده دوسش نداشته باشی، احتمالا الان شوکه هستی و تازه مادر شدی و کلی احساسات متفاوت بهت هجوم آورده اما مطمئن باش بچه ات رو از هرچیزی و هرکسی بیشتر دوست داری و اگر خدایی ناکرده خار به دستش بره حاضری جونت رو براش بدی و اون موقع میفهمی که چقدر دوسش داری و عاشقشی و چقدر بچه ات رو پذیرفتی .

بله توی دانشگاهمون چند دیدم از دانشجو های ترم بالا رشته های خوب که نقص عضو دارن ، یا روی ویلچر هستن، و یا نه بینا ....

کم توانی یا نقص عضو باعث محدودیت نمیشه ❤️

شما هم در صورت امکان حتما بایه مشاور که توی همین زمینه ها فعال هست صحبت کن❤️