خودم فکر میکنم که رفتارام درسته
اون این رفتارا رو اینجوری ترجمه نمیکنه
که من آدم سرد مزاجیام !
میگه که تو ناز داری و غرور داری و فلان...
بعدشم وقتی بهش محبت میکنم به شدت واکنش نشون میده و براش مهمه و یادش میمونه...
مثلا الان یادشه که من فلان روز چه لفظ محبت آمیزی رو به کار بردم ... چون اونقدری از این الفاظ استفاده نکردم که براش عادی شه
و از اونجایی که هنوز اطمینان نداره که دل منو به دست آورده ، تو اینجور مواقعی واقعا خوشحال میشه !!
اما الان مسئلهی من اینه که اطرافیانم به شدت این رفتارو محکوم میکنن و میگن که تو بعدا خواهی فهمید که چه بلایی سر زندگیت آوردی با این رفتارات و فلان ...
اون یه بار محبت میکنه .. دو بار میکنه ..
بار سوم که پاسخی دریافت نکنه به بی لیاقت بودنت پی میبره و خودشو میکشه کنار !!
اونقدر اینارو گفتن و گفتن و رفتارمو زیر سوال بردن و بهم گفتن مثل عقب ماندهها رفتار میکنی که من واقعا سردرگم شدم که نکنه دارم اشتباه میکنم و حق با اوناست !!
نمیدونم چیکار کنم !!
شما نظری دارین راجع به این مسئله ؟ 🫠