من خیلی وقته میشناسمش و باهاش قبلن خیلی صمیمی بودم
بعد ما مدرسمونم حتی باهم عوض کردیم از وقتی اینجا اومدیم کلن به بچه های جدید چسبیده و منو حساب نمیکنه
اینم بگم من درونگرام ارتباط گرفتن یکم برام سخته
ولی اون کلن به بقیه چسبیده کارداشتنی یهو یادم میوفته
من برام مهم نبود رفتاراش کلن بیخیالش شده بودم
ولی نمیدونم چرا الان یهو دلم گرفت از رفتاراش
حق داری ناراحت شی ..درونگرا بودنم مکافاته تو این دنیا
ولش کن این دیگه به درد نمیخوره
منم انقد دورم از این ادم ها سمی بوده که
قطع و ارتباط فقط راهشه
به این فکر کن که شاید خدا می خواهد بهت یه تلنگر بزنه که خودت رو بالا بکشی و روابط اجتماعی رو بهتر کنی و تمام تمرکزتان رو نذاری روی یه نفر،شروع کن به ارتباط گرفتن با بقیه
میگن تا درد نکشی حرکت نمی کنی شاید خدا درد دور شدن دوستت رو برات مقدر کرده تا حرکت کنی سمت تغییر
به نظرم یه فرصته ازش استفاده کن
ببین من میدونم سخته درک می کنم ولی اگه بشینی به چشم قربانی به خودت نگاه کنی هیچی تغییر نمی کنی
اگه همش بشینی بگی فلان مشکل اتفاق افتاده دوستم ولم کرده فلان نه تنها مشکلی حل نمیشه افسردگی هم میگیری
تنها راه حلش اینه که خودتو سرپا کنی
منم این اتفاق برام افتاد ولش کن اون جوگیرشده بذاربره خودتم دوست تازه پیداکن ادماگاهی خسته میشن
